Er zijn voetballers die altijd eerst hun linkerschoen aantrekken en daarna pas de rechter. Dit moet, anders gaan ze niet winnen. Hebben schrijvers ook zo hun rituelen? Handelingen die helpen voorkomen dat je faalt, of je juist verzekeren van succes. Welke rol speelt een banaan in het schrijfproces van Arjen Lubach?
Mason Currey schreef een vermakelijk boek, waarin hij opvallende rituelen van schrijvers kunstenaars, filmmakers en andere creatieve mensen van over de hele wereld optekende. In de Nederlandse uitgave ‘Dagelijkse rituelen’ heeft Eva Hoeke deze aangevuld met wetenswaardigheden over Nederlanders uit deze vakgebieden.
Zo blijkt er veel gelopen te worden. Dagelijkse wandelingen zijn voor Alice Munro een voorwaarde om te kunnen schrijven. Haruki Murakami en Herman Koch doen er nog een schepje bovenop en lopen hard voor hun inspiratie. Er zijn schrijvers zoals Ernest Hemingway die zweren bij het staand schrijven. Of zoals Patricia Highsmith die het liefst liggend in haar bed talloze bestsellers schrijft.
Velen van ons zullen zeker moed putten uit het ritueel dat Annie M.G. Schmidt hielp bij het schrijven van haar talloze boeken, liedjes, tv-drama’s en musicals. Haar methode was het schrijven zo lang mogelijk uitstellen. Net zo lang tot de deadline zo dwingend werd dat er wel iets geproduceerd moest worden. Voor haar werkte het. Het heeft haar vele grote successen gebracht. Ik moet er zelf niet aan denken om zo te werken.
Wat je ook doet, het uitvoeren van bepaalde handelingen in een bepaalde volgorde geeft je houvast. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat mensen zoals schrijvers, die veel alleen werken, zoeken naar een manier om een bepaalde structuur aan de dag te geven. Het gaat hierbij vaak om dingen die voor een ander vaak moeilijk invoelbaar zijn, maar voor de persoon zelf goed werken.
Nu wilt u zeker eindelijk wel eens weten hoe het zit met de banaan en Arjen Lubach. Zijn idee was dat hij eerst een banaan moest eten voor hij aan de slag kon. Zelfs al moest hij ervoor naar de winkel om ze te gaan kopen. Dat is een tijd zo doorgegaan. Tot hij een keer voor de dichte deur kwam te staan. Toen kwam hij er achter: zonder banaan gaat het ook. Weer een mooi bedacht houvast gesneuveld.
Ik geloof zelf erg in wandelen. Het liefst met een frisse wind in mijn gezicht. Vóór het schrijven, met een leeg hoofd komen de ideeën gemakkelijker. Maar ik wandel ook tussendoor, als ik vast zit. Of erna als ik besluit dat het stuk nu af is.
En beste lezer, hoe zit het met u?
Photo by Kinga Cichewicz on Unsplash
