Herkent u dit: de behoefte om afstand nemen van de hectiek van elke dag, even rust in je hoofd, of tijd om bezig te zijn met de vraag ‘wat wil ik nu echt’. Sommige mensen besluiten er wat aan te doen en zij volgen het voorbeeld van de pelgrims. Zij treden in de voetsporen van de mensen die al sinds de middeleeuwen door Europa trokken op zoek naar vergeving of hoop op een beter leven. Maandenlang liepen ze, op weg naar de heilige stad Rome of verder naar Jeruzalem, om daar verlossing te vinden. Het zijn letterlijk dezelfde wegen waarover nu de nieuwe pelgrims lopen. De groeiende populariteit brengt echter ook andersoortige problemen mee op deze wegen.
Dat merken ze ook op de Camino, de pelgrimsroute van Zuid-Frankrijk naar Santiago de Compostela in Spanje. Eeuwenlang liepen hier al mensen, nooit was het echter zo druk. Het is een lange weg door allerlei landschappen, over bergen, door bossen en over eindeloze vlaktes. Het einddoel is het bezoeken van de kathedraal van Santiago met het graf van de apostel Jakobus. Onderweg zijn er eenvoudige eet- en slaapgelegenheden, waardoor je je kunt concentreren op het lopen. Het dagelijkse ritme en de lichamelijke inspanning werpen je terug op jezelf. Fysiek is het erg vermoeiend, maar geestelijk brengt het velen waaraan ze behoefte hebben.
Niet iedereen kan die wekenlange tocht aan, of heeft er de inspanning voor over. Geen probleem, zou ik denken. Dan zoek je een andere bestemming voor je vakantie. De Camino blijkt echter bij veel mensen op de bucketlist te staan. Niet met de motivatie van de oude of nieuwe pelgrims, meer als iets dat je gewoon even meepikt. Touroperators zoals SRC spelen hier handig op in. Ze hebben er zelfs twee reizen voor in de aanbieding. ‘De wandelreis Compostela’, de naam doet vermoeden dat het hier om een wandelvakantie gaat, als je verder leest blijkt dat maar ten dele waar. Je loopt ongeveer drieëndertig kilometer verdeeld over vier dagen, in totaal. De rest van de tiendaagse tour gaat per bus.
Dat is nog eens iets anders dan de achthonderd kilometer die de route vanaf Frankrijk officieel telt. Je mag ook, zoals veel Spanjaarden doen, alleen de laatste honderd kilometer afleggen om toch je officiële Credencial (geloofsbrief), het bewijs dat je er geweest bent te, krijgen. Ook deze afstand is een stuk verder en intensiever want je loopt elke dag. In de reis ‘De pelgrimsroute Compostela’ maakt de reisorganisatie het nog bonter. Bij deze reis leg je bijna de hele route af per bus. Om het wat echter te maken is er op één dag een wandeling over de Camino ingepland van een half uur. Waarbij in de reisbeschrijving opgemerkt wordt dat de weg onverhard is, dus het is best afzien tijdens deze ‘tocht’.
Iedereen mag van mij op vakantie gaan waarheen hij wil, maar al die dagjesmensen maken het er voor de echte moderne pelgrims niet gemakkelijker op. Ik zie de opstoppingen op de route al voor me. Het holt ook het idee achter het lopen van deze route uit. De intentie om te lopen hoeft zeker niet religieus van aard te zijn, het gaat zowel om de fysieke inspanning als het tijd nemen voor bewustwording. Niet om even op het onverharde pad te staan, drie selfies te maken en hup de bus weer in. Dat is zonde van zo’n mooie eeuwenoude traditie. Als ik god was, liet ik het op die momenten heel hard regenen.
Photo by Nestoras Argiris on Unsplash
