Na 27 maart zal niets meer hetzelfde zijn, nu je stopt met De Wereld Draait Door. Begrijpelijk na vijftien jaar, je hebt er al die tijd je ziel en zaligheid ingelegd. Maar ik voel me nu al ontheemd. Matthijs, heb je er wel bij stil gestaan wat je de kijkers aandoet?
Ik ben mijn houvast kwijt. Elke dag een kijkje in een wereld die vaak niet de mijne was. Duiding en achtergronden uit de economie, politiek en de wereld van het terrorisme. Verhalen uit de Nederlandse geschiedenis en de Eerste Wereldoorlog door twee mensen die nog sneller en meer breedsprakig konden praten dan jij. Muziek die ik vaak amper kende, maar soms kon waarderen. Niet te vergeten alle aandacht voor de kunst, de opeenvolgenden directeuren van het Rijkmuseum waren kind aan huis. Dit alles en nog ontelbaar meer zal er straks niet meer zijn.
Het is ook verschrikkelijk voor al je vaste gasten. Het boekenpanel komt nooit meer de eigen winkel uit. Marc Marie is elke vrijdagavond vrij. Op tv zullen we geen hoogleraar meer tegenkomen. Hersenkenner Erik Scherder, topnatuurkundige Robbert Dijkgraaf en evolutiebioloog Freek Vonk, ze kwamen allemaal speciaal voor jou. Je moet je toch afgevraagd hebben ‘waar moet Adriaan nu met zijn schrijvers heen, of Nico met zijn observaties’. Jouw Top 2000 kompaan heeft ondertussen zijn eigen programma geregeld en Lucky tv krijgt vast ook een nieuw onderkomen. De anderen zullen nu nieuwe wegen moeten zoeken om hun kennis en ervaring te delen met het grote publiek. Het zal nooit meer hetzelfde zijn.
Misschien zal ik zelfs de tot één minuut afgekapte liedjes gaan missen. Of je aankondiging van ‘de laatste vraag’, als iemand overduidelijk meer interessants te vertellen heeft. Geen gespeelde onschuld meer om jezelf uit een netelige situatie te draaien. Nooit meer een schalkse blik naar Halina Reijn als ze weer eens op de kruk plaats nam. Januari was stee
vast de tijd voor de jaarlijks Elfstedenkoorts en dat in een opwarmende wereld. Misschien denk ik zelfs met weemoed terug aan je gedweep met willekeurig welke sporter met succes. Je ging altijd maar weer door, dat was kenmerkend.
Mijn wereld staat straks stil.
Waar moet ik mijn feiten en nieuwtjes straks halen? Het gaf zoveel ideeën om een onderwerp verder uit te zoeken, dat boek eens te gaan lezen of zelf er een stukje over te gaan schrijven. Ik weet niet of er nog iets uit mij pen komt nu mijn grote inspiratiebron wegvalt. Het was fijn om al die jaren te kunnen kijken. Gelukkig ga je nog heel even door. Dus voor de komende werkdagen Matthijs: Aan Tafel!
