Op één van de folders die ik vanmorgen op mijn deurmat vond, keek een koe mij vrolijk aan. Je verwacht een oproep om meer melk te drinken, maar dit bleek te gaan over Mijn KaasKoe. Een samenstelling van woorden die ik nog nooit bij elkaar gezien had. De reclame bleek afkomstig te zijn van, een voor mij volstrekt onbekende boer Joris. Liepen er bij hem een nieuw soort koeien in de wei? Met welke experimenten was die man bezig.
Ik las dat boer Joris vijf ambassadeurs had voor zijn boerderij. Het bleek hier om vijf koeien te gaan, allemaal met een zeer eigen karakter. Op de website kun je kijken welk exemplaar het beste bij jou past. Het idee dat ik iets gemeen zou hebben met een koe was voor mij een nieuwe gedachte. Dus ik naar www.mijnkaaskoe.nl.
Het bleek te gaan om: Meggie 25, de allermooiste , Wendy 4, de vriendelijke en Lucy 48, die honger bleek te hebben als een paard. Het vijftal werd compleet gemaakt door Martje 31, de serieuze en Joke 142, de grappige. Ik vond het een geruststellende gedachte dat de dames allemaal nog wel ouderwets een nummer hadden. Want de complete karakter beschrijvingen die onder de foto’s stonden maakten de situatie op deze boerderij alleen maar vreemder. Een boer die zich verdiept in de zielenroerselen van zijn koeien? Maar er was meer.
De dames bleken niet gewoon in een stal te verblijven maar in een ‘super deluxe KOEster Hotel’. Met zachte ligbedjes en een borstel om zich te verzorgen. En of dit allemaal nog niet genoeg was gingen ze elke dag twee keer in de carrousel, hier voorgesteld als een soort kermisattractie. Het leek een leuk uitje voor ze, maar ze werden daar gewoon gemolken. Dat deed onze boer gelukkig toch nog wel.
Welke koe zou mijn aanstaan? Ik koos de serieuze, omdat erbij stond dat die de lekkerste melk gaf. Me afvragend of andere mensen één van de overige dieren, die dus minder lekkere melk bleken te geven, zouden kiezen. Ik klikte op Martje 31 en toen werd het duidelijk. Er bleek aan mijn koe een abonnement gekoppeld te zijn voor een aantal kilo kaas, die elke vier weken bij je thuisbezorgd zou worden.
Boer Joris bleek de melk van zijn koeien in de kaasfabriek onder het oog van kaaskoning Jo Penders te laten verwerken tot echte Kaaskoekaas. En daar kon ik me op abonneren. Ze hadden er echt zin in, Joris en de kaaskoning. In hun zelfbedachte koeien-Efteling, was niets meer te dol en alle superlatieven rolden op de website over elkaar heen. Daar bleef het niet bij. Via de Facebook-pagina zijn er ook filmpjes te zien van de ambassadrices. Daar kun je naar kijken onder het genot van de blokjes kaas uit je eigen abonnement.
Boerenslimheid is van alle tijden.
Photo by Alexander Maasch on Unsplash
